wroclove.

może w ogarnianiu wszystkiego i wszystkich dookoła jestem super

szkoda, że nie potrafię ogarnąć samej siebie

względnie jest naprawdę doskonale

mimo to mam ochotę uciec

zanim zrobią to osoby na których mi zależy

jestem cholerną szczęściarą, naprawdę 

jestem też małym werterem, co czyta obecnie murakamiego (śmiech)

-

wrocław jest cudowny i tylko się utwierdzam w myśli

żeby zrezygnować z poznania

mam tu zbyt wiele wspomnień i ludzi

planuję pewnego dnia wyjechać bardzo daleko i nie wrócić

więc pora się odzwyczaić od przyzwyczajania 

jesteście najlepsi, to były genialne 24 godziny 

myślałam że nie wytrzymam takiego stresu i presji

premierowa część koncertu z muzyką z Interstellara była zwieńczeniem moich studiów

bo dwa dni temu wygrałam, nie mogło być inaczej 

day 0.

jutro walczę po raz czwarty

wierzę, że ostatni

jeśli się uda- będę opijała swoje małe zwycięstwo wieczorem we Wrocławiu

jeśli się nie uda- upijemy się wieczorem we Wrocławiu

nie wiem czego boję się bardziej

tego, co czeka mnie jutro w południe

czy tego,  że wieczorem będę na koncercie z trzema osobami, które zasłużenie zajmują najważniejsze miejsca w moim życiu

zdecydowanie przeraża mnie to, że będę waszym wspólnym mianownikiem 

chciałabym żeby wszystko było dobrze

bardzo bardzo bardzo chcę być jutro szczęśliwa

i ze łzami w oczach słuchać utworów

które wpłynęły na to kim jestem dzisiaj 

jestem przerażona

jest godzina 23:23

pora pozbierać myśli, pobiegać

i zaparzyć hiszpańską kawę naszym nowym ekspresem

pojawił się człowiek

który naprawdę słucha tego co mówię

i chyba bardzo chce mi pokazać

że nie wolno się nigdy poddawać

chyba mu się udało

bo stał się moją inspiracją

żeby walczyć

14/11

Przeglądam wiadomości ze świata

i jestem po prostu załamana

z całym moim pacyfistycznym podejściem

nóż sam się otwiera w kieszeni

-

dużo się dzieje, odbija się to również na blogu

w najbliższym czasie planuję 3 kolejne podróże

za kilka dni odwiedzę znów Wrocław 

potem chwila skupienia, ostatnia sesja przed obroną pracy inżynierskiej

i kolejne podróże i plany

gdzieś w głębi serca wierzę, że ważne osoby z mojego otoczenia dostrzegają ogrom zmian we mnie

i że jest to dla nich małą inspiracją

skoro ja potrafię to każdy potrafi, to prawda

chcę być anonimowym prekursorem czegoś dobrego w naszym życiu

i jeśli nie zostanę super inżynierem

to zostanę trenerem personalnym

póki co chciałabym żeby zamieszanie wokół mnie się uspokoiło

tutaj nie ma odcieni szarości, wszystko jest zero jedynkowe

albo nie dzieje się nic, albo dzieje się wszystko

to miłe, że tyle osób chce coś znaczyć dla mnie

problem w tym, że mam już główną obsadę mojego życia

po ostatnim castingu nie przewiduję większych zmian

moje decyzje nie zawsze są trafne, ważne że są świadome

boję się 

ale wiem, że jak coś spieprzę

to my number one priority będzie ze mną

nigdy z ciebie nie zrezygnuję.

-

dzisiaj mijają dokładnie 2 tygodnie od mojego wypadku w Hiszpanii

wszystko wraca do normy, jedynie blade siniaki i gojące się zadrapania przypominają, że można zrobić sobie krzywdę wykonując naprawdę banalne czynności

zdążyłam już pozbierać myśli i wyciągnąć wnioski

i jestem z siebie bardzo dumna

przez te trzy godziny pełne niepewności i strachu

skupiłam się wyłącznie na zachowaniu spokoju i zapewnianiu komfortu ludziom, którzy byli ze mną

wszystko mogło się potoczyć zupełnie inaczej

to nie jest dobre miejsce, by opisywać szczegóły

ale myślę o tym każdego dnia

 przez kilka chwil nie było mnie tutaj, nie było mnie nigdzie

i jedyne co pamiętam to pastelowe kolory i błogość

-

nowy album Chvrches, cudo

kupione bilety na nasz pierwszy zagraniczny festiwal
połowa listopada a ja bez depresji 

to naprawdę się dzieje? 

04/11

przed chwilą dostałam maila niespodziankę

a w nim kolejne bilety lotnicze

i zostałam zaproszona na kawę 

do jednej z europejskich stolic

skaczę z radości! 

viva la vida

wyjazd do Hiszpanii lepszy, niż mogłam sobie wyobrazić

wczoraj powitało nas chłodne, wrocławskie powietrze 

z 20 stopni wieczorem pozostało tylko 7

a o 5 rano w Poznaniu -2

mimo to przeszliśmy nocą wspólnie kilka kilometrów

i zjedliśmy wspólnie ciasto przed 6 rano

nikt nie chciał żeby wszystko się kończyło

chwilowo laptop nie jest moim sprzymierzeńcem

prawo Murphego dogoniło mnie nawet tam

ale dzięki temu zwiedziłam 3 szpitale w środku nocy

dowiedziałam się jak wygląda hiszpańska służba zdrowia

i że mam świetnych znajomych

gdy pytałam, czy mogę zabrać ze sobą kogoś z nich i otrzymywałam zgodę

to zabierałam wszystkich
były to chyba najgorsze 3 godziny mojego życia,
ale ostatecznie okazało się, że pod wpływem stresu znam płynnie hiszpański i odzyskam wzrok w prawym oku; teraz już wiem jak mój organizm reaguje w krytycznych sytuacjach

a najważniejsze, że miałam najlepsze przebranie na halloween w całej Barcelonie :)

o mały włos nie zostałabym w Hiszpanii dłużej

podzieliliśmy się na dwie grupy; 3 osoby pojechały pociągiem

a nasza dwójka jak zawsze pod wiatr- wracamy na stopa!

tym razem się nie udało

i po minucie nie zatrzymał się brat bliźniak Yannisa ;) 

ale dzięki temu spędziliśmy dodatkowe 2 godziny w Barcelonie

fakt, że możemy nie zdążyć na samolot bardzo nas cieszył

i od razu zaplanowaliśmy sobie kolejne dni 

dawno nie miałam uczucia nadawania na tych samych falach przez tak długi czas

i dzięki temu zyskałam świetnego przyjaciela i trenera personalnego

i potrafiłam wstać na poranne bieganie mimo niecałych dwóch godzin snu

i nie panikowałam w szpitalu mając obok mistrzów czarnego humoru 

jest mnóstwo historii do opisania, setki zdjęć do przebrania

czuję, że naładowałam swoje wewnętrzne baterie

a jeszcze bardziej cieszę się na myśl,

że za miesiąc zrobimy to jeszcze lepiej

spakujemy całe życie w plecak

weźmiemy namioty

i na miejscu dowiemy się co nas czeka

viva la vida