weltschmerz.

weltschmerz

usycham

marznę

płonę

gniję

tak bardzo źle nie było nigdy

'(...) Ta chwila jak dla mnie była idealna, szczerze się kochamy

i gdy jesteśmy zupełnie sami, wszystko inne traci znaczenie. Czułem wtedy, że nic już nas nie zniszczy. Kocham Ciebie całą.'

-

nowy album placebo

idealny na długie, smutne noce

bez tytułu

włosy wypadające garściami

(i to nie jesień)

18.09

choroba przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie

-

13 godzin

i pustka w głowie

-

ps: wszystkiego najlepszego, senpai

poniedziałek 16 września

w moim obecnym stanie ciała i ducha

nie powinnam nic tu pisać

ale muszę.

-

chciałabym zadzwonić do rodziców

i powiedzieć im wszystko

powiedzieć że nie bez powodu moje płuca przestały działać prawidłowo

że tak naprawdę to nie egzaminy doprowadzają mnie do łez

nawet nie wiem do kogo powinnam zadzwonić w pierwszej kolejności

ale najważniejsze że głos z słuchawki należałby do osoby która mnie rozumie 

i bezgranicznie kocha 

dlatego cieszę się że istnieje takie słowo jak rodzice

i nie muszę wybierać kto pierwszy i kogo bardziej

za miesiąc moje dwudzieste urodziny

a ja wciąż jestem małą dziewczynką

i potrafię wgramolić się tacie na kolana

ja i całe metr siedemdziesiąt pięć mnie

-

nie umiem bez Ciebie

nie chcę

porażka

życiowa porażka

(nie potrafię się z tym pogodzić)

niebo płacze ze mną 

piątek 13/09

nigdy nie wierzyłam w piątki trzynastego

zwłaszcza że jeden z nich zapamiętam do końca życia

bo wydarzyło się coś najbardziej cudownego i pozytywnego na świecie

i teraz, po trzech latach od tamtego dnia

też w piątek trzynastego

zniszczyłam sobie życie

- 

wybacz mi, proszę

tydzień

koniec wakacji przyszedł zdecydowanie za szybko

ale przynajmniej czuję się spełniona

robiłam wiele ciekawych rzeczy, odwiedziłam kilka miejsc

ale przede wszystkim udało mi się wprowadzić kilka pozytywnych zmian w moim życiu

które mam nadzieję z czasem będą nabierały na sile 

i staną się widoczne

niemniej nadal mam problem z kunktatorstwem

uciekają mi tygodnie z życiorysu zamiast pojedynczych godzin

i obiecuję sobie że od października koniec z moim ulubionym zajęciem

  nazywanym wdzięcznie prokrastynacją; która notabene jest zaburzeniem psychicznym

i jakoś specjalnie mnie to nie dziwi

zbliżają się egzaminy

dlatego tak pusto tutaj

ale to się zmieni niebawem

póki co zostawiam tutaj kilka piosenek

które kojarzą mi się z ostatnimi tygodniami

i są to same miłe wspomnienia

ps: moja lustrzanka ostatnio umarła

ale moja miłość i przywiązanie do niej najprawdopodobniej ją wskrzesiły

i jej serce znów bije w rytm naciskanego spustu migawki

w ciągu ostatnich dwóch dni otrzymałam mnóstwo komplementów

od zupełnie obcych mi ludzi

którzy obserwowali mnie podczas treningów aikido na stażu w Chojnicach

i to było takie niesamowicie miłe

chyba wreszcie czuję, że jestem na dobrej drodze

ostatni rok odgrywał kluczową rolę w moim dalszym rozwoju

 wreszcie odrobiłam pracę domową i wyciągnęłam prawidłowe wnioski

to doskonała motywacja

'może ty już jesteś mistrzynią, tylko jeszcze o tym nie wiesz'

Jerzy Sapiela

i dwa instagramowe zdjęcia z praktyk które powoli kończę
można mnie znaleźć pod nazwą agatatena